به گزارش مشرق، دکتر علی‌اکبر اشعری رییس پیشین کتابخانه ملی طی یادداشتی در روزنامه صبح نو نوشت:

 

بنده مدت زیادی با مرحوم شایانفر آشنایی داشتم و به‌دلیل برخی موضوعات کاری در مقاطعی با ایشان بیشتر از هر زمان دیگری مراوده داشتم. در طول این مدت به این باور رسیدم که اگر خدای نکرده زمانی برای انقلاب ما خطری پیش بیاید افرادی مانند آقای شایانفر در خط مقدم قرار دارند و به همین دلیل همواره برای ایشان احترام خاصی قائل بودم.

 

مرحوم شایانفر را به‌عنوان یک مرزبان بصیر فرهنگی می‌شناختم. یعنی مرزبان بصیر فرهنگی بود که هم قدرت تشخیص خوبی در شناخت مرزهای فرهنگی داشت و هم اینکه به آنچه در این مسیر می‌رسید به خوبی عمل می‌کرد.

 

این موضوع را می‌توان در صحبت‌ها و مطالبی که می‌نوشت به خوبی ملاحظه کرد. وی در قالب مطالبی که به رشته تحریر در می‌آورد سعی داشت در حیطه مرزبانی در فرهنگ اسلامی وارد عمل شود. در این حوزه نیز عوامل متعددی دست به دست هم داد تا به موفقیت‌های روز افزون او بیفزایند اما آنچه به‌عنوان نکته اصلی نوشته‌ها و ماندگاری قلم وی منجر شد؛ جسارت بود.

 

به هر حال آقای شایانفر جسارت ویژه‌ای داشت در مواجهه با جریانی که به نوعی رو در روی تفکر امام راحل و انقلاب اسلامی ایستاده است و به مرور زمان این ایستادگی و پایمردی باعث شهرت ایشان شد. یعنی هم کسانی که مخالف وی بودند و هم طرفداران و موافقان مرحوم شایانفر وی را با همین جسارت می‌شناختند.

 

افرادی که در چنین موقعیت‌هایی قرار می‌گیرند دائم در معرض تهدید یا تطمیع قرار می‌گیرند. به هر حال قلمی که مستحکم است و با صلابت کار می‌کند خیلی از افراد را به خطر می‌اندازد و طبیعی است که آنها یا به سراغشان بیایند و اذیت و تهدید کنند یا اینکه با تطمیع سعی در خاموش کردن و خشکاندن چنین قلمی داشته باشند اما خوشبختانه آقای شایانفر مسیر مستقلی را که انتخاب کرده بود؛ بدون توجه به هیاهوها و موضوعات حاشیه‌ای ادامه داد و این نکته بسیار خوبی است که می‌تواند برای همه ما درس باشد.

 

از طرفی زندگی ساده و شفافی داشت که طی سالیان سال هیچ تغییری در آن ایجاد نشد و این نشان از سلامت رفتار ایشان دارد. این موضوع هم می‌تواند الگوی خوبی باشد برای کسانی که می‌خواهند راه زندگی را به درستی طی کنند، اینکه چطور می‌توان با عزت نفس ادامه مسیر داد و برای خوش آمدن این و آن یا ترس از شماتت و بدگویی دیگران مسیر خود را منحرف نکرد. در این‌باره لازم است یادآور شوم که انگیزه اصلی مرحوم شایانفر خدمت بود.

 

ایشان انقلاب را باور کرده بود و راه نجات کشور را در آرمان‌های امام راحل و مقام معظم رهبری دیده بود و چون یک فرد متدین انقلابی بود در مسیری که اعتقاد داشت حرکت می‌کرد. من نمی‌خواهم از مرحوم شایانفر بت درست کنم اما منظورم این است که مسیر کلی زندگی‌شان این طور بود.

 

یکی دیگر از ویژگی‌های برجسته مرحوم شایانفر رعایت انصاف در همه زمینه‌ها بود. من در جاهایی شاهد بودم که وقتی درباره فرد یا گروهی قضاوتی انجام می‌داد اما در مقابل افراد درباره موضوع توضیح می‌دادند و ادله منطقی بیان می‌کردند، وی موضوع را می‌پذیرفت و برای جبران وارد عمل می‌شد یعنی انصاف و تقوا را سرلوحه فعالیت‌هایش قرار داده بود و این‌طور نبود که درباره دیگران یک طرفه به قاضی برود، بلکه همه جوانب را در نظر می‌گرفت.